We zijn weer 'on tour'

We zijn weer ‘on tour’.

Na ons onvergetelijk avontuur in Mauritanië en Marokko van  december 2019 - maart 2020, waar de motor van onze huifkar het begaf, voor onze (vaste) volgers een korte update. Corona was toen al actief en we waren net op tijd ‘weg’ uit Marokko. Vier dagen later ging alles op slot. Onze Toyota Previa  kwam na 3 weken aan in Vragender met dank aan onze reisverzekering. We hebben in ieder geval onze hele investering van de ombouw in de Previa weer thuis. Onze huifkar blijkt niet te repareren.  Door de corona uitbraak en de reisbeperkingen is er geen reden actief te zoeken naar vervanging. Maar we hebben ons wel voorgenomen alle goede onderdelen te gebruiken of te koop aan te bieden. Begin 2021 doet zich een goede kans voor om een gelijke Toyota Previa te kopen. Er is op dat moment geen handel en bezichtiging mogelijk. In Dordrecht staat een groene Toyota te koop die om die reden voor de export wordt aangeboden.

We moeten op een industrieterrein uit het zicht parkeren. We mogen een proefrit maken, maar moeten bij controle zeggen dat  ons bij Mac Donalds de auto particulier is aangeboden. De auto voldoet na een testrit. Daarna vindt er opnieuw een schimmige afhandeling plaats. We moeten uit zicht blijven, krijgen koffie bij de achterdeur. Het mag niet duidelijk worden dat we een transactie sluiten. Wonderlijk genoeg kan er wel  met bankkaart worden betaald. We zijn tevreden met onze aanwinst. Een goed onderhouden auto voor een redelijke prijs. We zetten de betere delen van onze oude huifkar over;  o.a. bumpers, portieren, achterklep  verkopen we. De gelukkige koper van het restant van de Toyota heeft een automatische versnellingsbak nodig. De auto gaat voor de tweede keer op transport,  is niet meer beremd en we horen dat bij het afladen de auto tegen een muurtje eindigde. Bij de sloop hadden we er bijna niets voor terug gekregen. Eind goed al goed voor ons.

Voor de zomer van 2021 zijn we vanwege covid nog niet echt bezig met reisplannen. Er komt een intermezzo voor Wim. Die heeft meegedaan aan het landelijk darmonderzoek en er is een operatie nodig. Dat zet onze plannen op zijn kop, maar gelukkig blijken er geen uitzaaiingen nadat een deel van de kwaadaardige darm is verwijderd. Wim herstelt snel en volledig. In september maken we een kleine tocht naar de Eifel met onze ‘nieuwe’ huifkar. Na dit intermezzo maken we weer plannen.

Ons oude plan om met een kleine reisgroep naar Mongolië te gaan komt weer in beeld. Maar dat is van korte duur als blijkt dat Rusland meehelpt een opstand in Kazachstan (waar een groot deel van de reis doorheen gaat) neer te slaan. Wij besluiten dat reisdoel op te schorten. Een volgend plan wordt oostelijke Balkan met Istanbul en Odessa als hoogtepunten. De invasie in Oekraïne zet er definitief een streep door.  Rusland is vanaf dat moment voor ons sowieso no-go-area.

Inmiddels staan we sinds 4 juli in Italië vlakbij de Mont Blanc op de voor ons vertrouwde camping Grandes Jorasses in Courmayeur (1490 m).  We waren hier 5 jaar geleden met vrienden en het is voor ons weer als thuiskomen op een echt Italiaanse familiecamping. Een aantal vaste gasten van destijds staan er nog steeds. Zelfs de rode kater die vlakbij onze tent water dronk uit een lopende kraan is van de partij. De camping heeft de coronaperiode gebruikt om de toiletaccommodatie grondig te renoveren. Het is ’s avonds nog altijd mogelijk bij ‘oma’ Laura bier en wijn te drinken terwijl we ons favoriete Canasta spelen: in vorige  vakanties ging de stand redelijk gelijk op, maar op dit moment  is de stand 4-1 in het voordeel van Liesbeth.  Bredero zei het al: ’t kan verkeren.

           We hebben prachtig uitzicht op de Mont Blanc en de toppen van Grandes Jorasses. Er is veel gletsjerijs verdwenen in 5 jaar. Een berghut halverwege is niet meer toegankelijk. Vorig jaar was er eind augustus  nog een ontruiming van een deel van het dal omdat een deel van de gletsjer dreigde af te breken.

Ons aanvankelijk plan is om na Courmayeur de toppen van de Apennijnen te gaan verkennen. De enorme hitte in Italië met afgekondigde noodtoestand vanwege droogte en watertekort (rivier Po staat bijna droog) wijzigt voorlopig ons plan. Zelfs in Courmayeur gaan we weken met 28-30 graden meemaken. Dan is het zuidelijker 35-40 graden. Dat maakt dat je overdag in de Apennijnen weinig actiefs kunt doen. Geen optie voor ons.

Onze eerste tour is een inlooptocht op dinsdag 6 juli. We nemen ons voor het rustig aan te doen. Maar wie ons kent weet inmiddels dat als het even kan we doorgaan. Ons doel is de hut Bertone op 1985 meter. We starten bij de camping.  Het is een tocht grotendeels langs de bosrand met prachtige uitzichten op de berggroep en de camping. Het is heel groen en bloemrijk. Liesbeth maakt een video terwijl Wim de route doorneemt. (zie video montebiancomassief in tab video's). Halfweg  blijkt een eerdere route terug naar o.a. de camping afgesloten wegens instortingsgevaar van rotsen. We gaan voor de ‘berghut’. Het is altijd weer opvallend hoe goed het bergklimaat voor Wim is. Vroeg op, actief en -na een korte langzame start de berg op- weer in staat afstanden te lopen. (Zeker na de operatie bleef dat in Nederland veel beperkter.)

We genieten bij de berghut Bertone van onze mijlpaal. We nemen een minestronesoep om het zoutgehalte op peil te krijgen. We besluiten (achteraf een beetje te overmoedig) de afdaling naar Courmayeur te doen en daar met de bus terug te gaan naar de camping. Er staat 1 uur 30 minuten voor de afdaling. Het blijkt  pittig, sterk dalend met veel rotspartijen. Maarrrr … we zijn vergeten de wandelstokken voor Liesbeth  mee te nemen. Dat wordt een probleem als blijkt dat haar linkerknie pijnlijk wordt. Pas als we langs de route een steuntak vinden wil het weer een beetje. We zijn na 2 ½ uur in Courmayeur bij een bushalte. Gelukkig, zeggen we tegen elkaar.

De bus stopt, we willen instappen. Geen mondkapje. De deur gaat weer dicht. Holy shit, basisregel in Italië. We gaan in ieder geval richting de camping lopen, maar dat is nog 7 kilometer. Dus geen optie met een zere knie. Liften lukt niet. We komen  langs een Carrefour winkel, die bijna niet te zien is als je er langs rijdt. Zij hebben mondkapjes en er is een bushalte vlakbij. Pff, wat een geluk. We wachten op de bus, stappen in en willen met de bankcard een enkeltje van 2 euro kopen. Nee, alleen contant en een boete van 4 euro per persoon omdat je bij de chauffeur koopt. We hebben hierna een rustdag. De kruisband van Liesbeth haar knie is licht instabiel, maar herstelt snel. Op de camping puzzelen we, lezen een boek, houden siësta op het warmste deel van de dag. Wim maakt tekenend een studie van de structuur van een dennenboom. Rond 5 uur hebben we happy hour bij de bar van de camping. 

Op vrijdag 8  juli gaan we met de lift naar een bekend uitzichtpunt Maison Vieille. (zie video  in tab video's}  We waren hier ook met vrienden. Het is verbazingwekkend hoe het landschap is veranderd. Het uitzicht is nog steeds prachtig maar de alpenweide en alm is in onze ogen  grondig ‘verpest’ door de aanleg van skipiste, sneeuwkanonnen en skibanen met grote blauwe netten afgeschermd. We besluiten te voet terug te gaan, maar dat is een tegenvaller. Een vroeger bospad is grotendeels afgesloten om plaats te maken voor een steile steenwand. Kleine paadjes over de alpenweide passen niet meer in het skiplan van Dolonne en de zandweg moet worden verhard. Het is nu zelfs mogelijk met  auto en quad bij Maison Vieille te komen. Het moet niet gekker worden, zeggen we tegen elkaar. Omdat we na de inlooptocht weer goed vooruit konden belonen we onszelf op  lekker koude witte wijn, een bier en pizza van het huis op de camping. We genieten en zullen vanwege de hoge temperaturen in heel Italië nog minstens een week op hoogte  in Courmayeur blijven.