kiwi wili track in abel tasman

We hebben trek in Abel Tasman. We verlaten het gebied niet zonder er ook in gewandeld te hebben. Dat is de eerste conclusie nadat we bijgekomen zijn van onze zware kajakdag. Het mooiste traject loopt van Medlands Beach naar Anchorage Beach. We weten bij het boeken dat we de lange wandeling moeten doen vanwege hoog water rond lunchtijd.  Dat betekent een 3 uur langere tocht omdat we om de Torrent Bay heen moeten lopen. De watertaxi zal ons afzetten bij Medlands Beach.

Om 10 uur starten we onze trail.

Flink stijgen om de eerste heuvel te nemen. We zijn direct in een  dicht begroeid gebied.

Vochtig, warm en allerlei kleuren groen.

Veel vogels en permanent krekelkoren. Verschillende soorten varens en mossen.

Bomen die met een zwart  mos bedekt zijn.

De dichtbegroeide paadjes worden afgewisseld met minder begroeiing en daardoor een andere plantengroei, minder weelderig met meer open stukken. Veel onverwachte bruggetjes en vlonders om de natte stukken en kleine waterstroompjes te kunnen oversteken.

En op de meest onverwachte plekken doorkijkjes naar een baai, een waterval, een beginnend riviertje, een strandje, een lagune, de Tasman Baai.  Op veel plaatsen hoor je alleen  bosgeluiden,  vogels en op de achtergrond altijd aanwezig de branding. Het is vandaag extra hoog tij en er staat een stevige golfslag. Na een wat waterig begin kwam de zon er volop door.

Het pad gaat op en neer met de heuvelruggen en rotspartijen die eindigen bij de zee. Veel stijgen en dalen en af en toe aardige kuitenbijtertjes. De tocht is door het hoogwater 11,4  km. Daar staat 3 uur en 50 minuten looptijd voor. Dat geeft aan dat door de hoogteverschillen de gemiddelde wandeltijd op 2,8 km/uur uitkomt. Dat is voor onze  begrippen zelfs  in de bergen een laag tempo.

In de bossen van Abel Tasmanpark heerst een ratten- en possumplaag.

Zij roeien de vogelstand langzaam maar zeker uit, doordat zij de eieren uit de nesten roven, maar ook de jonge vogels opeten die net uit het ei zijn.  Verder wordt de plantengroei steeds meer overheerst door woekeraars waardoor de oorspronkelijke beplanting dreigt te verdwijnen.

Er is een eco-project gestart om deze teruggang te  bestrijden en tevens de biodiversiteit van het gebied beter in kaart te krijgen en te ondersteunen. Het is vernoemd naar de tweede naam van Abel Tasman, Project Janszoon. Overal in het bos staan kasten en vallen langs het pad. Het project is op andere plaatsen al eerder toegepast en was daar zeer succesvol.

In het Abel Tasmanpark komt vrijwel geen bebouwing voor. Er zijn 2 trekkershutten waarin alleen overnachtingsmogelijkheden zijn en 4 DOC kampeerplaatsen met minimale toiletvoorziening. Op een aantal plaatsen langs de baaien hebben particulieren huizen laten bouwen. Toen het park beschermd gebied werd is het land terug gegeven aan de Maori. Daardoor vervielen alle rechten voor ander gebruik.  De door particulieren gebouwde huizen zijn getolereerd, maar niet voor permanente bewoning. Twee Amerikanen die na start van de beschermde status luxe woningen hadden gebouwd hebben hun aanspraken verloren. Bij Torrent Bay staan een dertigtal huizen.

Onderweg horen we –naast alle andere vogelgeluiden- steeds boven ons hoofd een tui melodieus roepen. We fluiten terug, maar zien nauwelijks kans de fraaie fluiter  te ontdekken tussen het groen. We hebben geluk dat één van de tui op een dode stam gaat fluiten. Helaas hebben we tegenlicht van de zon, waardoor de kleuren wegvallen.

Op een smal bospaadje vlak voor Torrent Bay is er op een tak vlak naast ons een hels kabaal. Een fraaie vogel kwettert en loopt heen en weer op de tak. Kennelijk zijn er jongen onder het struikgewas die worden beschermd. Wij maken een aantal prachtige foto’s van deze (Californische) Kuifkwartel.

De route die we lopen is onderdeel van de track die langs de kust van het Abel Tasmanpark loopt. Op de track lopen vandaag veel mensen. Het is mooi en warm weer. Er zijn wandelaars die een kort traject doen en dan weer opgepikt worden door een watertaxi maar we komen ook veel trekkers met bepakking tegen die een meerdaagse tocht doen en overnachten in het park.

 Er zijn lastige oversteken bij twee baaien. Eén daarvan is Torrent Bay.  Bij laag water kun je bij Torrent Bay de baai oversteken en een kortere route lopen naar Anchorage Bay. Vandaag met het extra hoge water (het is springtij) zullen we op een aantal hoger gelegen paden  nog door water moeten lopen. We zijn daar een uur na hoogwater en krijgen toch nog natte voeten.  Liesbeth probeert de natte voeten te voorkomen maar er is geen houden aan.

We hebben twee stops gemaakt. Eén om een appel te eten en wat te drinken en bij Torrent Bay voor onze lunch. Wij  zijn  om 2 uur bij Anchorage Bay op de plaats waar we eerder met de kajaks afmeerden.

Het is zonnig en warm op het strand. We zoeken een plekje op onder een boom waar we nog wat schaduw van krijgen. Om kwart voor 4 gaan we met een voldaan gevoel met de watertaxi terug naar Kaiteriteri. We hebben onze tentplek ’s morgens al verlaten.

Vanwege het erg slechte weer aan de westkust (zware regen en storm gedurende 4-5 dagen; veel wateroverlast en aquaplaning), lage temperaturen) besluiten we ons reisplan drastisch om te gooien. We gaan naar de oostkust  en vandaar naar de zuidpunt. Omdat één  weg naar Kaikoura weer open is zullen we daar onze tocht vervolgen. We zijn benieuwd naar de gevolgen van de aardbeving. We worden dus even ‘na de ramp’toerist.