kiwi wili fox glacier lake matheson

We zijn begonnen aan onze laatste week en getrakteerd op 3 zonnige dagen voor de West Coast. Het wachten is beloond. En hoe!! Van Lake Wanaka zijn we via de Haast Pass naar Fox Glacier gereden. In Haast hebben we nog het mooie informatiecentrum bezocht en zijn daarna direct doorgegaan. Haast is haast niet bijzonder genoeg om er langer te blijven. Bij Knight’s Point gestopt om honderden zeehonden te zien zonnebaden. We nemen twee lifters mee.

Het plaatsje Fox Glacier bestaat bij de gratie van de gletsjer. Het zijn hotel/motels/lodges en de gangbare bars/restaurants. Verder is er niet veel.  Het oogt zelfs een beetje ‘verlopen’.  Het is een ‘one-night-stand’ plaats. Dat geldt ook voor de kwaliteit en voorzieningen op de camping waar we voor één nacht staan. Een mager cijfer 2 op een schaal van 5 is de max. Geen tripadvisor dus.

We gaan naar de parkeerplaats bij de Fox Glacier. Daar is het nu (’s middags om half 5) redelijk rustig om naar het uitzichtpunt te kunnen lopen.

Het is ons eerste cadeautje. Fox Glacier is een gletsjer van Mount Tasman, die afwatert naar de Tasmanzee. We lopen eerst door een groot morenenveld  waar een magere rivier doorheen slingert. De rivier wordt op diepte gehouden door een graafmachine.

Het laatste stuk naar de Look Out mag niet gestopt worden vanwege dreigende steenval. Het zicht op Fox Glacier is prachtig.

Zie onze foto’s van de scheuren en spleten.

De toppen van de bergen zijn niet zien, ze liggen nog helemaal in de wolken.

De gletsjer is in 8 jaar tijd 4 kilometer teruggetrokken vermeldt een bord. Dat was tussen 2006 en 2014. Inmiddels is de gletsjer weer  kleiner geworden. We lezen dat er per dag 4-5 meter verdwijnt en dat de gletsjerdikte met 50-60 cm afneemt. Dat is ontzettend veel. In één jaar verdwijnt er dus ruim 1 kilometer. Fox Glacier is nog 13 km lang op dit moment. De teruggang zal naar boven toe minder snel gaan, maar de klimaatinvloeden zijn hier duidelijk waarneembaar. We lezen dat  Fox Glacier en Mount Cook niet meer met een gids beklommen kunnen worden vanaf deze kant. Alleen helikopterlandingen en vluchten zijn nog mogelijk. Dit verklaart misschien waarom er niet echt geïnvesteerd wordt in de accommodaties.

De helikoptervluchten zijn permanent aanwezig bij Fox Glacier. Ze stijgen om kwart voor 7 op en stoppen rond 8 uur na de laatste zonnestralen. Ieder kwartier, 20 minuten en 30 minuten (afhankelijk van prijskaartje) vliegen ze af en aan. Als je Wim midden in de nacht wakker maakt en je zegt ‘Mount Cook’ zal hij vrijwel zeker de storende bromvliegen nadoen.

’s Avonds gaan we naar Lake Matheson waarin de bergen zich spiegelen. We hebben geluk. Het wolkendek gaat even open en we zien een bijna zwevende Mount Tasman.

Lake Matheson is een prachtige omgeving. Als we bij het spiegelmeer staan hebben de wolken de bergen al weer helemaal in beslag genomen. De spiegelingen zijn er niet minder om.

Rond het meer is een wandelroute die je langs mos- en regenwoudrijke planten en bomen leidt. Met een aantal mooie uitzichtpunten.

De volgende morgen gaan we opnieuw naar het spiegelmeer. Nu is er volle zon en de toppen laten zich prachtig reflecteren.

We genieten van ieder nieuw uitzichtpunt. Wim kiekt voornamelijk  berg- Liesbeth  groenreflecties.

Reflectie is het jaarthema van het Quiltersgilde.

Liesbeth kan haar hart hier ophalen en inspiratie opdoen. Mount Cook, Mount Tasman, de overige bergen, de groene bomen en struiken.

Het kan deze stralende dag  niet op.

  mount cook

  mount tasman

Aan het eind van de tocht krijgen we een extra cadeautje.

Tussen de gras- en flaxplanten komt ineens een Takahe tevoorschijn.

De vogel die bijna uitgestorven was en we eerder in Te Anau in een vogelopvangcentrum zagen. Deze zeldzame niet-vlieger komt hier (nog) in het wild voor. De meeste toeristen lopen gewoon door. Een enkeling vraagt waarom we stil staan en zien dan de Takahe.

Na deze mooie momenten gaan we door naar Franz Jozef. In tegenstelling tot Fox Glacier is Franz Jozef een heel moderne plaats met gelikte gebouwen, presentaties en aanbod. Bij het DOC informatiecentrum lezen we dat Franz Jozef ook ver teruggelopen is. We zien op de kaarten dat de teruggang nog meer is dan bij Fox Glacier. Eerlijk is eerlijk we zijn in Europa verwend met prachtige bergen en gletsjers, daar kunnen deze niet tegen op. We besluiten er niet heen te gaan. Er is volgens de folder 20 kilometer verderop naar het noorden een tweetal ooievaar kolonies, die bezocht kunnen worden. We rijden daarheen. Gelukkig is de exploitant zo eerlijk te melden dat het eigenlijk niet meer loont. Er zit nog maximaal 1 jong op het nest. De rest is uitgevlogen. Het seizoen is voorbij.

We rijden door naar Hokatika, bekend om de jade (pounamu). We bezoeken het Jade Centrum en zien hoe de stenen geslepen en gepolijst kunnen  worden. Alles in Hokatika ademt jade en goud. Want goud werd hier vroeger ook gevonden. Het plaatsje heeft misschien daardoor een Amerikaanse stijl in haar stratenpatroon, gebouwen en facades van winkels en huizen. Bij toeval zien we in de supermarkt New World  een affiche van een concert dat vanavond gegeven wordt. Violiste Fiona Pears treedt op met haar band.

We zijn al de hele periode op zoek naar een (klassiek) concert. We gaan naar The Old Lodge, een houten concert-, theater-, filmzaal waar ongeveer 100 mensen in kunnen. Het is bijna uitverkocht. Veel mensen uit Hokatika en omgeving. Een aantal toeristen. Iedereen in vrije tijdskleding. The Old Lodge wordt door een aantal vrijwilligers gerund. Koffie, thee, drankjes, kleine hapjes, het is allemaal ter ondersteuning van het goede doel: Art in Hokatika. De gang naar de w.c is een extra verrassing, deze hangt vol met kostuums die geleend kunnen worden. Er hangt van alles.

Fiona treedt regelmatig op in kleine zalen en zal vanavond voornamelijk zigeunermelodieën en - variaties laten horen met  ondersteuning van een gitarist, een minibas en keyboard. Het is een wervelend en enthousiasmerend optreden. Fiona heeft een klassieke opleiding maar koos haar eigen weg en repertoire. De bekende Hongaarse Roby Lakatos is haar inspiratiebron, naast Astor Piazzola (van o.a. de bandeleon). Een combinatie van tango- en zigeunerinvloeden in een wisselend tempo gebracht. Het is een inspirerend concert. Het publiek is enthousiast. Fiona en haar band spelen daar op in. Wim noemt haar een (meer) bevlogen en jonge(re) Emmy Verhey. Technisch en muzikaal knap spelend met een vleugje ondeugendheid af en toe. Zeker als ze het waagt bij de aankondiging van haar nummer ‘Nachtmerrie’ te refereren aan ‘Trumpgevoelens’. Met een speelse lach het ook weer direct camouflerend. Het was genieten.

Klassieke concerten moet je in Nieuw Zeeland kennelijk met een lampje zoeken. Want als je bij een informatiecentrum in de grotere plaatsen daarnaar vraagt moet je soms extra uitleggen wat je bedoelt. Zelfs in Wellington hadden we nog deze ervaring.

We hebben de weersvoorspellingen bekeken. De Westkust krijgt slecht weer. We hebben onze hoogtepunten allemaal gezien met een prachtige afsluiting bij Fox Glacier, Lake Matheson en het concert van Fiona Pears. Aan de oostkant van het Zuidereiland is het beter weer. We willen niet meer dan twee dagen in Christchurch doorbrengen. We zijn geen grote stadsmensen. We besluiten via  Arthur’s Pass naar Kaikoura terug te rijden. Arthur’s Pass is mooi, maar levert voor ons na alle vele andere mooie indrukken geen extra fotomomenten meer op. Opvallend was dat we hier voor het eerst op onze hele reis een minder toeristvriendelijke benadering proefden bij een tankstation, een ‘malle pietje’restaurant en hotel Arthur’s Pass. Mogelijk vanwege slechte ervaringen met niet afrekenen, voordringen of andere klant-onhebbelijkheden.

We sluiten in Kaikoura onze vakantie af. We waren hier al eerder, maar het is er warm, zonnig en mooi. We gaan hierna in Christchurch Clussie inleveren en nog een nacht B&B. We hebben straks ongeveer 7400 kilometer gereden, waarvan 4500 km op het Zuidereiland. Dat laatste komt mede doordat we vanwege het weer het eiland nogal kris kras zijn door getrokken. Het was allemaal fantastisch, imponerend en een geweldige vakantie. 

Meer foto's in het album Fox Glacier.