we zijn begonnen

Onze reislogger wordt (weer) geopend. Iedereen die wil, kan meelezen. We verwachten minder volgers dan met Nieuw-Zeeland, maar dat is deels ook begrijpelijk. Voor ons is de reislogger vooral onze vastlegging  als reisimpressie. Met achtergronden, weetjes, ervaringen als rode draad in de berichten.

Zaterdag 16 december zijn we gestart voor onze trip naar Spanje, Marokko en Portugal. We verwachten 22 februari weer terug te zijn in Vragender. Onze huifkar is helemaal uitgeprobeerd en we zijn ermee op weg. We maken de eerste dagen veel (1750) kilometers om zo snel mogelijk in Spanje te zijn. We rijden door een prachtig besneeuwde Eifel en zien allerlei vertrouwde plaatsnamen (Stadtkyll, Prüm, Bitburg, Echternach, Diekirch) langskomen. In de Vogezen hebben we sneeuw onderweg. We overnachten in Lyon bij een snelweghotel. Zondagmorgen zullen we op de grens van sneeuw en regen verder trekken.

Naarmate we zondag dichter bij Spanje komen stijgt de temperatuur iedere 100 kilometer die we rijden.  Bij de grens is het uiteindelijk +12 graden. We willen proberen boven Valencia onze eerste camping te bereiken. We maken gebruik van ACSI voordeelcampings die het hele jaar open zijn. We komen om 18:30 uur aan in (let niet op de naam) Peniscola. We treffen er een goede camping, die ingeklemd ligt tussen hoge hotelgebouwen aan de Middellandse zeekust.

De volgende dag willen we het oude kasteel/fort van Penji-scola (zo wordt het uitgesproken en afgekort) bezoeken. Maar eerst de plaatselijke markt met een rijk aanbod aan verse groenten. Het ommuurde oude stadje is een mooie ervaring. Nauwe straatjes, fleurige balkons met tegeltjes aan de onderkant, vrolijke kleuren en -hooggelegen- een kasteel annex kerk. Jammer dat het allemaal niet toegankelijk is, maar het uitzicht en uitstraling is er niet minder om.

We knappen behoorlijk af op de volgebouwde kuststrook met (in dit seizoen lege) hotels en appartementen. In Peniscola lezen we dat ze in 2018 verwachten aan de toeristen 14,4 miljoen euro te verdienen. Tsja, dat is de keerzijde van de toeristenindustrie in dit hele gebied.

Verder valt ons het landschap tegen. We hadden meer afwisseling verwacht. En we realiseren ons tegelijkertijd dat we wel erg verwend zijn met onze eerdere reizen door Amerika/Canada, Italië en Nieuw-Zeeland.

We hebben gepland vanaf Peniscola onze trektocht te starten. We willen naar Valencia. Er blijken weinig campings rond Valencia het hele jaar open te zijn. We vinden er aan de zuidzijde uiteindelijk 3 op de kaart. Eén daarvan ligt op 20km afstand van het centrum van Valencia en heeft slechte verbindingen. Nummer 2 blijkt helemaal niet open te zijn en nummer 3 is tot 16 december geopend. Jammer dus. We hebben geen zin om in een hotel te gaan. We missen daardoor Valencia, maar dat zij zo. We besluiten door te rijden. En zo wordt onze lange afstandsstart verlengd met één dag. We gaan naar Alicante (320km verderop). En komen daarmee in het gebied van de Costa Blanca.

Voor de weg erheen zijn  twee opties: langs de kust of door het binnenland. Onze navigatie vergemakkelijkt de keus: het binnenland. Dat blijkt een welkome afwisseling te zijn met de kustroute. We komen door een prachtig middenhoogland gebied (voor de kaartkenners van Xativa naar Alicante).

Bij Alicante hebben we een ACSIcamping gevonden in El Campello (camping Eden, hoe kan het mooier). El Campello ligt  ca 12 kilometer van het centrum van Alicante met goede tramverbinding. We nemen ons voor hier 3 nachten te staan om Alicante te verkennen. Opvallend is dat in de gids van Capitool weinig te vinden is. De camping helpt ons uitstekend. We krijgen een mooie dagbesteding voorgeschoteld door met de tram naar Alicante te gaan,  Esplanada te lopen, de oude stad te bezoeken (met de San Nicolas kerk) en zeker ook het Castello Santa Barbara. “Het mooiste kasteel dat ik ken” zegt de receptioniste vol trots.

Vandaag 20 december hebben we het allemaal met eigen ogen gezien. Voor ons is vandaag onze vakantie echt begonnen. We hebben met volle teugen genoten van de stad. Slenterend over de Esplanada (waar het tegelwerk lijkt te golven),  door nauwe, steil oplopende straatjes van de oude stad: kraampjes, winkeltjes, snuisterijen, kleedjes, prullaria, je komt het allemaal tegen. Een inderdaad mooie San Nicolaskerk bezocht. waarin om in kerstsfeer te komen in een zijbeuk van de kerk een levensgrote Jezus in een kribbe ligt. Wim heeft de neiging 'er lag een kindeke' te zingen.  Een heerlijk Spaanse brocelada (broodje kaas, ham, tomaat) tussen de middag in de zon op een terras aan de voet van het immense kasteel dat boven ons uit torent. “Wie doet ons wat”.

Castello Santa Barbara is  indrukwekkend. Majestueus groot. Onvoorstelbaar hoe men dit door de eeuwen heen zo vrijwel ongeschonden heeft weten te houden. Dat was ook het belangrijkste kenmerk: vrijwel onneembaar.  Het is een complex geheel, met zalen, gangen, torens die sinds ca 1650 niet meer zijn veranderd. Alleen de ‘bovenverdieping’ met nieuwe geschutkoepels en grote vierkante platte pleinen is van ca 1860. We zien  restanten van de kapel van Santa Barbara. Capitool meldt dat het kasteel uit de 16e eeuw dateert, maar we lezen in het kasteel dat het al door de Moren als vesting is gebouwd en gebruikt.   We kunnen op deze zonnige dag (19 graden) ver kijken. 

Terug met de tram zijn we snel in El Campello. Goed, snel en voordelig openbaar vervoer. Op de camping gaan we in de bar tussen 5 en 6 ons Happy Hour als ritueel vernieuwen. Morgen (donderdag 21) gaan we  een (fortachtig) schiereiland richting Benidorm bekijken. Vrijdag 22 december trekken we door naar Cartegena. Daar zullen we vrijwel zeker de Kerstdagen doorbrengen. Van Kerst merken we veel minder in Spanje dan bij ons in Nederland. Op de Duitsers, Belgen en Nederlanders na die op de camping staan  met knipperlampjes, versierde bomen en kerstversiering van thuis. 

De foto's volgen later als we voldoende wifi hebben.