(vlak) bij de koning

We doen 2 van de 4 koningssteden: Meknès en Fes. In Meknès staan we middenin het centrum, naast de oude muren van de koningsstad. De koning heeft meerdere paleizen. Rabat en Marrakech slaan we over. De paleizen en tuinen waaronder een groot privé golfterrein in Meknes zijn niet toegankelijk. Na 4 dagen is het voor ons met twee steden meer dan genoeg. Het zijn prachtige muren, poorten, moskeeën, nauwe straatjes en soeks. Maar ook veel van hetzelfde in onze ogen.

In Meknès staan we vlakbij het grote plein El Hedime. Het is gezellig druk. Er is muziek, er zijn slangenbezweerders, er zijn opgetuigde paarden, koetsjes en ook veel handelaren die vanaf een kleed hun waar aanbieden. We verkennen een deel van de omliggende smalle straatjes. Bij de parkeer- en overnachtingsplek heeft zich een ietwat opdringerige meneer gemeld die graag een rondleiding, een rit door de hele stad, een diner, een lunch, een overnachting, zeg maar "all inclusive" wil regelen. Wij houden de boot volledig af.

's Avonds gaan we opnieuw het plein op. Er zijn inmiddels veel meer handelaren en kraampjes. Er zijn nu ook vuurtjes waar gerookt en geroosterd wordt. Er zijn op een handjevol toeristen na alleen maar mensen uit Meknès. Opvallend zijn de veelkleurige gewaden, veel minder sluiers en hoofddoeken, alles meer westers, meer open. Een groot verschil met de berbergebieden, terwijl Meknès ook veel berberinwoners heeft. Is dit een gevolg van de opener houding van de koning als het om islamgebruiken gaat, vragen we ons af.

Bij de poort Bab Al Mansour worden we door een jonge Marokkaanse uitgenodigd naar een festival binnen de stadsmuren te komen. We gaan mee en worden verrast door prachtige zangvan vrouwen, mannen jongens, meisjes, oud en jong. Geschoolde stemmen met prachtige voor ons onbekende toonintervallen. Het is ingetogen, sterk ritmisch, opzwepend soms. We genieten en zien dat veel bezoekers open en gemoedelijk met elkaar omgaan. Jonge meisjes doen een ritmische dans met ballonnen. We zeggen tegen elkaar, dit doet ons denken aan het Gildefeest in Zieuwent waar Floor optrad. We worden aangesproken door een van de zangeressen, die Engels spreekt. Of ze een foto en video mogen maken. We krijgen uitleg dat het om een driedaags festival gaat ter ere van de profeet Mohammed. Dat verklaart direct waarom de imam zo lang aan het woord was. Tijdens zijn preek is het gezellig rumoerig. Er.wordt gelachen, gepraat, mensen worden begroet, er wordt heen en weer gelopen, kinderen rennen. Het kan allemaal.

Als we naar onze huifkar lopen duikt uit het donker onze gidsverkoper op. Hij wil een goede deal maken. Wij zeggen: tot morgen. En denken: dan ben je wellicht weer de eerste. We slapen goed zo vlakbij de koning (ook al is hij er niet)