kiwi wili wellington

We zijn weer in een grotere stad. We hebben er 2 hele dagen voor uitgetrokken voordat onze pont vertrekt naar het Zuidereiland. De eerste dag met de bus naar de stad. Wat door de stad lopen, de informatie zoeken. Deze zat op een andere plaats; door de aardbeving van december was hun eigen plek niet veilig. Deze dag hebben we voornamelijk doorgebracht in het grote museum Te Papa. Een gratis museum met een geweldig groots, modern en informatief opgezet aanbod. Een aanrader voor iedereen. 

We zijn begonnen op de afdeling die over de Maori cultuur ging. Veel informatie hadden we al opgestoken onderweg, maar hier kwamen ook andere elementen naar voren. Naast de Maori was er ook een Tahitiaanse stam die met anders ingerichte boten ook Nieuw Zeeland heeft bereikt en zich er heeft gevestigd. Dit zijn zeilboten met al een kajuit, waarin zij heel slim om een nieuw leven te kunnen beginnen al hun belangrijke dieren en zaden hadden meegenomen, een soort Ark van Noach in het klein. Helaas mochten we op deze afdeling geen foto’s maken.

Opvallend was dat er in dit museum een veel kritischer benadering is te lezen van de strijd die de Maori’s nog steeds voeren voor hun rechten op land en cultuur. De Treaty van Waitangi  is weliswaar de basis, maar de interpretatie van de Engelsen en de Maori verschilt wezenlijk. De Engelsen zien het als inname en ondergeschiktheid van de bewoners, de Maori hebben het gezien als een overeenkomst tussen gelijkwaardigen terwijl hun rechten bewaard zouden blijven.

Deze strijd heeft in de negentiger jaren geleid tot een felle actie: de mars uit het noorden waaraan duizenden Maori en niet-Maori deelnamen met indrukwekkende videobeelden. De rechten van Maori zijn erkend, nog niet volledig maar een hele stap in het besef. Queen Elisabeth heeft in 1997 erkend dat de interpretatie van  de Engelsen verkeerd is geweest.

Toen ons hoofd vol zat met informatie zijn we naar buiten gegaan. In de haven hebben we een privé celloconcert gekregen, terwijl we heerlijk in de zon zaten te genieten.

Met de cable-car zijn we naar de botanische tuin gegaan.

Prachtige bloemen en bomen gezien en gefotografeerd terwijl we met een grote boog terug liepen naar de winkelstraat om daar de bus op te pakken naar de camping.

De volgende dag weer met de bus naar Wellington maar uitgestapt bij het treinstation. Tot nu toe hebben we in heel Nieuw Zeeland 1 goederentrein zien rijden. Hier in en rond Wellington lopen er wel treinen. Het stationsgebouw is in Engelse stijl opgetrokken en behouden gebleven naast alle moderne nieuwbouw.

De Old St Paul Church bekeken.

Een prachtige houten kerk, gebouwd in 1866 met inheemse houtsoorten waaronder veel Kaurihout. De kerk viel verder op door de vele mooie gebrandschilderde ramen,

de prachtige textiel (altaarkleden),

prachtige houten spanten en dakconstructie van het middenschip.

 De kerk dreigde afgebroken te worden, doordat er in de buurt een nieuwe St Paul gebouwd was van steen. Een burgerinitiatief heeft dit voorkomen en het is nu een beschermd monument geworden. De Old St Paul staat  weggedrukt tussen de hoge kantoren.

’s Middags nog even terug geweest naar het Te Papa museum om andere afdelingen te bekijken. We hebben de geologieafdeling bekeken, maar dat was een nogal rommelige presentatie. Indrukwekkend was een videofilm over hoe mensen in Nieuw Zeeland hun eigen leven hebben opgebouwd.

De Artafdeling viel ronduit tegen, dus dat hadden we snel gezien. In Wellington zijn we in paar Artgallery’s geweest waar beter, afwisselender en meer inspirerend werk te zien was.

Meer foto's staan in de map Wellington.

Voor alle lieve volgers: we zijn heel blij met de vele volgers en de reacties op onze reisverhalen. We zien en lezen ze altijd. Omdat de internetverbinding niet vlekkeloos verloopt reageren we niet op alle leuke reacties.