kiwi wili wandelingen

Op het Noordereiland hebben we verschillende kleinere wandelingen gemaakt. Een soort training voor grotere wandelingen op het Zuidereiland. Wandelen in Nieuw Zeeland is anders dan wandelen in Nederland of Europa.

De eerste wandeling was in een bos met grote Redwood bomen in Rotorua.

We begonnen tussen de hoge redwood bomen maar kwamen terecht in een bosgebied met allerlei bomen. En een prachtig uitzicht op Rotorua.

Het was een goede tocht om  in te lopen.

De tweede wandeling was op een middag vanuit Bay View naar een aantal watervallen: Tangoio.

Na een tweetal (wat tegenvallende watervallen) kwamen we meteen in een bush terecht.

Allerlei inheemse bomen door elkaar; de natuur gaat haar eigen gang. Er wordt niets gekapt of gesnoeid. We zagen allerlei lianen, grote varens, grote schutbladeren van een palmvaren. Alles in een vochtig klimaat.

De derde keer hebben we een stevige wandeling gemaakt op Te Mata Peak van 5,5 kilometer maar er stond 2,5 uur voor (dat is lang voor onze begrippen).  Ook hier weer bush en ook veel stijgen en dalen.

Niet zoals in de bergen stijgen heen en dalen terug, maar steeds omhoog en steeds omlaag, soms met bijna klauterpartijen. We hadden spijt dat we onze bergschoenen niet hadden aangedaan. De beloning op de top was geweldig.

De terugweg liepen we bijna alleen door het gebied.

Vorige week zondag 8 januari liepen we met Alex en Feija in Fenshaw, in een bushgebied waar we hebben geprobeerd allerlei vogels te fotograferen.

Helaas lukte dat niet, terwijl we waarschijnlijk (vogelboek in Te Papa) een Kaka gezien hebben een soort parkiet (?) met prachtige kleuren, rood en blauwgrijs. Ook hoorden we het geluid van de Tui, dit geluid is onze favoriet voorlopig. Fantail (met een plisséstaart) is ook heel bijzonder maar zenuwachtig en dus moeilijk  te fotograferen. Google helpt ons een beetje:

De Yellowhead kwam dichterbij, deze vogel lijkt op onze Geelgors. Maar toch nog lastig vast te leggen op een rasterdraad. 

Het gebied was ook weer echt bushachtig, je kon alleen maar achter elkaar lopen, met veel houten vlonders zodat onze voeten droog bleven.

Dit gebied is een natuurlijk terrein op een steenworp van Carterton dat ondertussen beschermd is en toegankelijk gemaakt voor wandelaars. Maar geen makkelijke wandelpaadjes zoals bij ons.