kiwi wili oamaru dunedin invercargill

Woensdag 18 januari zijn we vertrokken uit Kaikoura. We hebben gepland een lange rit te maken langs de oostkust. We laten Christchurch links liggen omdat we daar aan het eind van onze trip terug komen. De S1 Highway is weer open met een aantal blokkades vanwege de aardbeving. Het is heel stormachtig de hele dag. We komen in Oamaru en staan op  de tot nu toe kaalste en weinig sfeervolle camping aan de haven. Bij Oamaru zijn geeloog en blauwoog pinguins te zien. Je moet voor de geelogigen rond 7 uur en de blauwogigen rond 9 uur  ’s avonds zijn als de pinguins terug komen uit zee. Wij kiezen voor de geeloog, de meest zeldzame soort.

De volgende morgen gaan we door naar Dunedin. Eerst bekijken we nog de oude gevels van wat volgens de plaatselijke VVV de oudste en grootste stad was rond 1850. (Groter dan Los Angeles in die tijd.) De huizen zijn in Victoriaanse stijl uitgevoerd. De uitleg is goed en er staan veel prachtige gevels.

Buiten Oamaru pikken we twee Belgische lifters op, die ook naar Dunedin gaan. Onderweg stoppen we bij de Mouraki boulders. Grote ronde rotsblokken die in zee liggen en miljoenen jaren geleden gevormd door erosie en water.

We rijden door en zetten de lifters af bij een camping in Dunedin vlakbij het strand. Wij willen naar Portobello, een plaats op het schiereiland Otago. Dat ligt centraal voor onze geplande bezoeken aan albatros en zeeleeuwen. Aangekomen in Portobello valt het tegen. De omgeving is prachtig. Maar als we  ook naar Dunedin willen dan is dat een rit van ruim een half uur. Er is weinig te beleven in Portobello. We doen onze boodschappen in een kleine supermarkt. We willen bij onze pasta wel eens wat anders dan ham. We zien gekruide worstjes. Die nemen we. De verkoopster pakt ze uit de vitrine en rekent ze af. Gelukkig ziet ze nog op tijd dat ze ruim over de datum zijn. En al enigszins verkleurd. Geen probleem zeggen we. Dan nemen we een andere  pakje (er lagen er nog 5).  No, no, zegt de verkoopster. En dan blijkt dat alle worstjes over de houdbaarheidsdatum zijn. We weten één ding zeker: ook voor boodschappen moeten we dus naar Dunedin. We gaan naar Dunedin naar de camping vlakbij het strand.

De volgende morgen gaan we de stad verder verkennen. We lezen dat Dunedin rond 1850 de oudste en grootste stad was in dit gebied. We vinden dat ook terug in de boekjes en beschrijvingen. Opvallend is de magere beschrijving en de onvolledigheid van details en gebouwen. Wij zien prachtiger gebouwen zonder dan met beschrijving.

En nog opvallender: de witte limestone voor de bouw kwam allemaal uit Oamaru. We proeven iets van onderlinge strijd tussen de twee steden. Of het komt door het gevoel van de Schotten in Dunedin al halfeweg de hemel te zijn.

Voor ons was Oamaru mooier, met uitzondering van het station van Dunedin. Dat is werkelijk prachtig.

We bezoeken een prachtig en informatief museum over de geschiedenis van de Settlers. Rond het Octagon,  het ronde achthoekig plein in het centrum, is het gezellig druk.

’s Middags gaan we naar  Sandfly Beach om zeeleeuwen te zien en aansluitend naar de klif waar albatrossen hun broedplaats hebben. ’s Avonds spelen we Canasta. Li wint.

We besluiten zondag door te reizen naar Kaka Point, Nugger Point en de zuidoostkant van het Zuidereiland: de Catlins. Daar zijn geel- en blauwogige pinguins te zien en ook Hector Dolfijnen. Als we opstaan regent het al een hele tijd. Zodra we buiten Dunedin komen rijden we de mist en laaghangende bewolking in. We rijden de Pacific South Coast route. Het is overal nat en verlaten. Niet uitnodigend. Het weerbericht geeft aan dat het 3-4 dagen zal aanhouden. We rijden door. De Catlins zijn bij mooier weer een prachtig heuvel- en rotsgebied. Met prachtige baaien, waarvan Cannibal Bay associaties oproept. We maken een tussenstop bij Toetoes Bay. Winderig en koud. ‘We gaan door naar Invercargill’ zeggen we tegen elkaar. In een wat grotere plaats is er bij slecht weer meer te beleven dan in deze kleine dorpjes.

Voor de komende week is er weinig verandering in het weer te verwachten. Het westen en zuiden heeft al 4 dagen regen achter de rug.  Het hele Zuidereiland en het westelijk deel van het Noordereiland heeft te maken met regen. De temperaturen zijn in het zuiden overdag tussen de 11 en 14 graden. De nachttemperatuur ligt rond de 3-5 graden. Maar wij hebben het lekker warm in onze Clussie. De kleine tent blijft voorlopig even ingepakt. We horen dat Mount Cook helemaal niet toegankelijk is en dat er met dit weer ook niets van te zien is. Op een enkele opklaring na. Wij gaan ons reisplan opnieuw aanpassen.

Meer foto's staan in het album 'oamaru dunedin'.