Het avontuur Marokko is ON deel 1

Na vier zonnige dagen in Malaga is er voor Spanje en een deel van Marokko slecht weer op komst. Dit betekent sowieso dat we het Koningspad (Caminito del Rey) niet zullen kunnen lopen. Het is een tocht door een ravijnkloof op hoogte, die we graag willen foen. Maar dat kan ook op de terugweg nog. We besluiten door te gaan naar Algeciras van waar we de oversteek naar Marokko zullen maken. Als we al op weg zijn ontdekken we via Google dat er geen camping is. En de enige camping op 25 km afstand heeft als voorwaarde: niet op gas koken. In combinatie met de weersvoorspellingen besluiten we direct door te gaan naar Marokko.

Op internet hadden we al uitgezocht wat een ticket ging kosten. Bij een tankstation was een kiosk van een rederij. We kregen een aanbod dat € 30,00 voordeliger was. We konden kiezen uit een oversteek naar Tanger stad of naar Tanger Med. Het is een open ticket, zei de verkoper. Hij rekende ons alles voor vanuit Algeciras. Dus wij daarheen. We waren redelijk op tijd om in te checken.

We rijden het havencomplex op en volgen de borden Tanger. Het is een gezigzag langs afzettingen. Op een bepaald moment komen we bij een afbuiging waar geen aanduiding staat maar wel mannen die beduiden: hier rechts. We twijfelen en zij wenken stop. Ze vragen uiterst vriendelijk waar we heen moeten en checken de tickets (dachten wij). In Marokkaans en weinig Frans wordt een parcours beschreven. Wij volgen hun aanwijzingen tot we bij een splitsing komen waar naar de veerboten wordt verwezen. Daar staat een mevrouw te gebaren dat we verkeerd zijn. Zij wijst ons "de goede weg". Tot onze verbazing reden we het terrein af en zien we onze twee helpers driftig gebaren: omkeren bij rotonde. Zo ver waren wij ook.

Dat was een eindje rijden en toen we terug waren bij de plek van onze weldoeners stond er nog maar één. Hij wijst ons op zijn vriend die iets verderop staat. Hij bekijkt weer ons ticket. In rad Frans wordt verteld dat we verkeerd zitten; dat onze toegang geblocked zou zijn en dat we niet zullen kunnen boarden. Om nog mee te kunnen moet een extra 'fee' worden betaald. Shit zeiden we tegen elkaar. Onze vriend stapt in de huifkar en zegt dat de 'fee' € 40,00 is. Wim heeft enige achterdocht en zegt dat we nog maar € 10,00 aan Europees geld hebben. Hij laat dat ook zien aan onze vriend. Nee, het is 40 euro voor extra boarding. Ga naar bancomat. Hij wees hoe we moesten rijden. Hij tikt op zijn horloge: snel, snel. Onze vriend ging niet mee naar de bancomat. Wim komt terug met het geld. Ik regel voor jullie. Geef mij geld. Hij loodst ons naar de ferry ook langs de plek waar eerder een druk gebarende Marokkaanse stond. Voor we het goed en wel doorhebben is hij uit de auto met een "bon voyage".

We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Wat een geraffineerde truc. En wij zijn er met open ogen ingetuind. Het avontuur is ON. Ons voordeel van de boeking is Cruijffiaans veranderd in een nadeel.