Een bijzondere ontmoeting

Een bijzondere ontmoeting

Als we maandag 11 juli terugkomen van onze Bonatti tocht staat er een Nederlandse camperbus naast ons. We maken kennis en zien één grote massa aan klimuitrusting die ligt uitgestald naast de bus om geordend te worden. De eerste die ons aanspreekt is Boris, een sportieve klimmer, die met veel enthousiasme vertelt over zijn klimervaringen. Hij gaat morgen met zijn klimmaat naar boven. Hij wijst naar de Grandes Jorasses (4208m). ‘We klimmen eerst naar de Dent du Géant, daarna Rochefort  en komen overmorgen via de gletsjer weer naar beneden.’ Oh, zegt Wim, is de route open? Want onderaan in het dorp staat een bord dat het bivacco  (de bivak hut) gesloten is wegens vallende/brekende rots- en sneeuw.’ Ik denk dat het veilig is zegt Boris. Ik ben expert en trainer voor bergbeklimmers in opleiding. We doen nu met z’n tweeën een tour over de toppen van alle 4000-ers in de Alpen. We hebben er de afgelopen 4 dagen 5 aan ons lijstje toegevoegd. We zijn van plan alle 4000-ers in Europa te beklimmen. Dan heb je wel techniek, ervaring en inzicht in wat je te wachten staat, zeggen we.

Even later voegt Niek, de klimmaat, zich bij het gesprek. Ze gaan in september in Kirgizië de Expeditie Academie van de NKBV leiden. Dan leggen gevorderde alpinisten in vier weken tijd een proef af om zelfstandig berggids te worden in de zwaardere categorieën. Ze doen daar eerste beklimmingen naar toppen en klimmen nieuwe routes op wanden die nog niet beklommen zijn.  Allemaal in hoog alpien gebied. Aan de expeditie doen 9 getalenteerde klimmers mee. Boris en Niek hebben samen met nog een coach  en een Nederlandse berggids de (bege-)leiding.

Boris heeft een eigen ski- en berggids bureau. Hij woont in Innsbruck, is zoals hij vol trots zegt overal ter wereld in te zetten als gids. Wat ook daadwerkelijk gebeurt. Zodanig zelfs dat hij de luxe zich kan permitteren midden in het hoogseizoen een maandlang toppen in Europa te beklimmen. Hij vertelt vol passie over diverse beklimmingen. ‘Klim als je wilt, maar vergeet niet dat moed en techniek niets voorstellen zonder voorzichtigheid”. Zijn missie is: meer mensen te laten klimmen.

Niek is ook allround klimmer, gespecialiseerd in klim- en touwtechniek en geeft daarnaast trainingen in de windmolenindustrie, valbeveiliging en klimsport.  Klimt het liefst in afgelegen gebieden en was onder andere in Alaska, Patagonië, Groenland en Himalaya. Niek houdt van alle tochten een blog bij, wat zeer lezenswaardig is met prachtige foto’s.

We staan versteld van de ervaringen, het gemak en de passie waarmee ze vertellen over hun tochten. De teller voor pieken in Europa staat op 49. Niek en Boris weten van de gevaren van de gletsjer. Dat er vorig jaar risico was voor gletsjerbreuk. Maar zij zijn zich bewust van de gevaren, maar tegelijkertijd ook vol vertrouwen om de tocht te kunnen doen en de lastige passages te kunnen nemen. We zijn een sterk team zeggen ze, als ze op dinsdagmiddag vertrekken voor overnachting in de Torinohut bovenaan de lift van  de Mont Blanc gletsjer.

De beide mannen hebben een perfecte uitrusting. Boris vertelt dat hij ook nog een lichtgewicht parachute voor parapenten bij zich heeft. Daar wil hij geen cursus in geven, maar is daartoe wel bevoegd. “Ik wil bij parapenten een volledig vrij gevoel hebben.” We vertellen dat we bovenop de Grandes Jorasses een parapenter naar beneden hebben zien komen. Wij denken dat het nog een hele toer was geweest om zo’n chute mee te nemen. Boris vertelt dat ondertussen de chutes van zeer licht gewicht zijn. De zijne is nog maar 2,5 kg. Er zijn er al van 1,5 kg.

Tot slot krijgen we nog een van de modernste snufjes van 12V zonnepanelen voor de bergsport te zien. Boris heeft een dure, maar zeer efficiënte waarmee in de Himalaya met 6 uitvouwbare panelen filmopnamen konden worden gemaakt  in de sneeuw gedurende meerdere uren. Niek heeft een goedkopere maar voor normaal gebruik ook uitklapbaar zonnepaneel.

We wachten hun ervaring af om  het verhaal  te publiceren.  Daarvoor gebruiken we het blog van Niek  wat op 15 juli wordt gepubliceerd. Boris en Niek hebben in twee dagen 7 vierduizenders aan hun lijstje toegevoegd. De teller staat nu op 56, inclusief de vier toppen van Grandes Jorasses. Op de top van Pointe Whymper (4184m)  staan ze triomfantelijk op de foto om daarna de laatste top Pointe Walker (4208m) te doen. Uitgeput zijn ze ’s avonds om half 8 in bivak hut Boccalatte, 1200 meter boven onze camping. Ze hebben dan 16 uur geklommen.

We hebben inmiddels toestemming hun foto’s en Nieks blog te gebruiken. De blog geeft een goed inzicht in de uitdagingen.

Om een indruk te geven over de start een citaat uit het blog van de tocht:

“In rifugio Torino zit je middenin het massatoerisme. De hut is afgeladen met 160 klimmers uit alle hoeken van de wereld. Onderweg omhoog hebben we angstvallig het aantal slaapmatjes geteld. Hoogstwaarschijnlijk gaan deze klimmers dezelfde route doen. ‘How late do you want breakfast”? vraagt de huttenwaard. “Two o’clock please’.”

“Hoewel het altijd even bijten is om om 2u op te staan voelt het heerlijk zo vroeg op pad te zijn. We zijn alle langzame klimmers voor op de altijd populaire route naar de Dent du Géant.”

“Op de rotswand omhoog naar Pointe Young wordt het klimmer wat technischer. Toch blijven Boris en ik gelijktijdig aan het touw omhoog bewegen. Bij gelijktijdig klimmen in dit soort terrein moet je blindelings in elkaars vaardigheden kunnen vertrouwen en natuurlijk in jezelf.”

Het was een genot deze twee fantastische klimmers te ontmoeten en ‘even’ te volgen.  Het is een bijzondere ontmoeting om twee bergsporters zo bevlogen  te horen praten. 

Wie na lezing van dit blogverhaal  aangestoken is om meer te weten over Boris en Niek, hierbij hun accounts. boristextor.nl  en niekdejonge.nl   Gegevens en verhalen over de Expeditie Academie zijn te vinden op nkbv.nl.  Onder de tabs Sport, Alpinisme, Expeditie Academie.