Kasbah
20 januari 2018 - Aït-Ben-Haddou, Marokko
Vandaag, zaterdag de 20e, gaan we naar Ait Ben Haddou. Een oud-middeleeuwse stad met meerdere ommuurde woningen (kasbah) en wordt daarom Ksar Ait Ben Haddou genoemd. De Ksar is op en tegen een heuvel gebouwd. Op de top staat de (niet toegankelijke) graanschuur. Alle gebouwen zijn uit rode leem opgetrokken. De Ksar is geplaatst op de lijst van Werelderfgoed. Het is een toeristische trekpleister. Verder heeft de Ksar als achtergrond gediend voor meerdere films, w.o. The Gladiator.
Ait Ben Haddou ligt aan een oase, waar door middel van een aangelegd gotensysteem de velden worden bevloeid. Op de achtergrond liggen de besneeuwde bergen van de Midden-Atlas, w.o. de hoogste top Jbel Toubkal (4167m).
De straatjes zijn nauw en met trappen, die naar de top leiden, verbonden. Het grootste deel van de gebouwen is in gebruik als winkeltjes met de bekende artikelen, zoals kleden, kleding, doeken, sieraden, aquarels, schilderijen, keramiek en berber 'antiek'. Het is veel van hetzelfde.
Een enkel gebouw is als woning in gebruik. Nummer 43 kunnen we van binnen zien. Het heeft er alle schijn van dat het 'voor de bühne' is en niet echt wordt bewoond. Het is wel indrukwekkend hoe op een paar vierkante meter en drie verdiepingen zich alles afspeelt: keuken, slaapkamers, kamer, oven, stal voor geiten/kippen.
Liesbeth is de eerste die bij een winkeltje een blouse/jack mooi vindt. Dat lijkt een bingo signaal voor de verkoper, die hoog inzet (450 Dirhan). Hij wil een tegenprijs horen, 'om de deur te openen' voor een deal. Wim biedt 150 Dh en gaat niet hoger dan 200 Dh. We lopen weg en worden ingehaald: Ali Baba, 200 Dh. Deal. Ellen koopt een sjaal, waar ze 1/3 van de prijs afdingt.
Ali Baba stopt bij een winkeltje waar een mooie licht linnen djellaba hangt. Wim wil die in ieder geval aantrekken. De verkoper maakt Ali Baba 'klaar' om in Marokko te (kunnen) blijven. Inclusief een witte muts, want in Marokko vind je het snel koud. Nee, groen heeft hij niet. De djellaba zit perfect, maar Wim wil niet kopen. Een eindje verderop hangt een groene djelabba. 'Puur wol meneer, from sheep'. Liesbeth vraagt of het katoen is. 'Nee mevrouw geen katoen. Als ik zeg wol is het echt wol.' De linnen djellaba was luchtig, de groene zit lekker warm. De verkoper zet hoog in: 1350 Dh. Wim zegt dat hij mooi is en goed zit, maar dat hij thuis geen djellaba gaat dragen. 'Doe tegenbod meneer.' Wim blijft herhalen dat hij niet koopt omdat hij een djellaba in Nederland niet draagt. De prijs zakt snel via 1000 Dh naar 750 Dh en als we weglopen 500 Dh. Als we terugkomen van de top spreekt hij Wim opnieuw aan: 450 Dh sir. Goede prjjs. Wim bedankt hem vriendelijk, geeft hem een hand en zegt: sorry my friend, goede prijs, maar geen deal.
Ait Ben Haddou ligt aan een oase, waar door middel van een aangelegd gotensysteem de velden worden bevloeid. Op de achtergrond liggen de besneeuwde bergen van de Midden-Atlas, w.o. de hoogste top Jbel Toubkal (4167m).
De straatjes zijn nauw en met trappen, die naar de top leiden, verbonden. Het grootste deel van de gebouwen is in gebruik als winkeltjes met de bekende artikelen, zoals kleden, kleding, doeken, sieraden, aquarels, schilderijen, keramiek en berber 'antiek'. Het is veel van hetzelfde.
Een enkel gebouw is als woning in gebruik. Nummer 43 kunnen we van binnen zien. Het heeft er alle schijn van dat het 'voor de bühne' is en niet echt wordt bewoond. Het is wel indrukwekkend hoe op een paar vierkante meter en drie verdiepingen zich alles afspeelt: keuken, slaapkamers, kamer, oven, stal voor geiten/kippen.
Liesbeth is de eerste die bij een winkeltje een blouse/jack mooi vindt. Dat lijkt een bingo signaal voor de verkoper, die hoog inzet (450 Dirhan). Hij wil een tegenprijs horen, 'om de deur te openen' voor een deal. Wim biedt 150 Dh en gaat niet hoger dan 200 Dh. We lopen weg en worden ingehaald: Ali Baba, 200 Dh. Deal. Ellen koopt een sjaal, waar ze 1/3 van de prijs afdingt.
Ali Baba stopt bij een winkeltje waar een mooie licht linnen djellaba hangt. Wim wil die in ieder geval aantrekken. De verkoper maakt Ali Baba 'klaar' om in Marokko te (kunnen) blijven. Inclusief een witte muts, want in Marokko vind je het snel koud. Nee, groen heeft hij niet. De djellaba zit perfect, maar Wim wil niet kopen. Een eindje verderop hangt een groene djelabba. 'Puur wol meneer, from sheep'. Liesbeth vraagt of het katoen is. 'Nee mevrouw geen katoen. Als ik zeg wol is het echt wol.' De linnen djellaba was luchtig, de groene zit lekker warm. De verkoper zet hoog in: 1350 Dh. Wim zegt dat hij mooi is en goed zit, maar dat hij thuis geen djellaba gaat dragen. 'Doe tegenbod meneer.' Wim blijft herhalen dat hij niet koopt omdat hij een djellaba in Nederland niet draagt. De prijs zakt snel via 1000 Dh naar 750 Dh en als we weglopen 500 Dh. Als we terugkomen van de top spreekt hij Wim opnieuw aan: 450 Dh sir. Goede prjjs. Wim bedankt hem vriendelijk, geeft hem een hand en zegt: sorry my friend, goede prijs, maar geen deal.
Gr. Corrie
Mooi verhaal weer