Nordkapp

Op donderdag 18 juli staan we met een ‘Yes-gevoel’ op de Noordkaap. Het is winderig en koud, tijd voor een extra jas. We hebben een 24-uurskaart voor bezoeken en parkeren bij Nordkapphallen, het bezoekerscentrum. We staan op een camping, Mitnattsol,  vlakbij Skarsvag  13 km van de Noordkaap. Op het eiland Mageroya komen op  een enkele kleine berk na geen bomen voor. Het is een groen grijs toendragebied dat eindigt bij de steile kale rotsen van  Noordkaap en bij een aantal fjorden aan de oost- en westkant. De Noordkaap kreeg in 1553 haar naam van een Engelsman, die de doorvaart naar Moermansk en Archangelsk ontdekte.  Aan de zuidkant  van het eiland ligt Honningsvag, een havenplaats die door de werking van de golfstroom altijd ijsvrij is. De Hurtigruten legt hier aan. We zijn door de Honningsvagtunnel (212m onder de zeespiegel) op het eiland gekomen. De weg erheen was prachtig. Zo prachtig dat Wim, terwijl we het landschap vergeleken met Canada, Kola schiereiland en Nieuw Zeeland, een 60km bord over het hoofd zag en met een lasergun werd ‘gepakt’. Fikse boete (om half 12 ’s morgens ‘alcoholcontrol’; ‘do you have guns in the car’; ‘zero, zero’ zegt de agent) en geen verdere clementie. Tsja, zegt Liesbeth, geen wonder. Zonde van de boete, dat wel.

De Noordkaap is een ‘bucketlist’ vinkje voor ons. We nemen er een cappuccino op en gaan morgen (vrijdag) terug. Er is een prachtige panoramafilm en we willen bij verwacht beter weer morgen nog buiten de toeristendrukte rondlopen. Vrijdag is het inderdaad zonnig en warm. De foto’s tonen het verschil. We lopen rond een kleine inham waar we  met verschillende kleuren mos bedekte stenen verzamelen. En we maken een foto van de steile Noordkaaprots (317m hoog). Het monument ‘Kinderen van de wereld’ met een beeld ‘Moeder en kind’ is bijzonder. Kinderen uit de verschillende werelddelen hebben een afbeelding gemaakt die hier in grote granieten damschijven staan opgesteld. De panoramafilm is inderdaad prachtig.  

We rijden weg van het plateau en zien voorts het eerst op Mageroya een grote kudde rendieren. Vandaar  gaan we naar het vissersplaatsje Skarsvag, het meest noordelijke ijsvrije vissersdorp. Jammer dat we niet gezien hebben dat er bij het dorpje ook een camping is. Om daarna naar Gjesvaer te rijden van waaruit we een BirdSafari kunnen doen. Het is een dwarsoversteek op Mageroya, met wisselende landschappen.  Bij de haven zien we opnieuw stokvissen. 

De BirdSafari gaat vandaag met een kleine boot en 13 gasten, een gemêleerd gezelschap Europeanen. We varen het haventje uit en zien de vogelrotsen voor ons. We blijven voornamelijk binnen de beschutting van de eilanden.  Het is kalme zee. De schipper geeft uitstekende uitleg en wijst op vogels die wij  niet zien:  ‘Op 2 uur papegaaiduikers’.  Liesbeth heeft een nieuwe liefde: papegaaiduikers. ‘Ze zijn zo grappig’, roept ze terwijl ze over de railing hangt voor een goede foto. Op de rotsen en in het water zien we, zoals beloofd,  nog meer verschillende vogels: aalscholvers, sternen,  jan van genten, zeekoeten, drieteen meeuwen en zeearenden.

Het is een overweldigende ervaring om zo noordelijk zoveel vogels in dit vogelreservaat (Storkappen omvat 4 eilanden) te zien.

Zeehonden vertonen zich. Door de warme golfstroom is er een overvloed aan vis.   Maar de grootste verrassing zijn hoog boven het eiland cirkelende ‘Golden Eagles’, zoals de schipper ze noemt. Steenarenden. Ze zijn op deze hoogtes en afstand voor ons alleen aan hun zweefvlucht te herkennen. Het lukt om een dalende steenarend  te ‘schieten’ en vervolgens zittend op een hoge rotspunt (283m).  Zeearenden nestelen in de rotswand. Op Storkappen zitten er naar schatting 300 zeearenden. We zien een gevecht tussen een steenarend en een zeearend om de gevangen prooi. De zeearend verliest de strijd en de prooi.

Op een rotspunt zit een grote kolonie Jan van Genten. Oorspronkelijk kwamen zij hier niet voor. Zodra we rond de eilandpunt varen, ruiken  we de mest’lucht’. De Jan van Genten uit dit gebied overwinteren o.a. tot in de Middellandse Zee en voor de West-Afrikaanse kust.  Ze staan erom bekend dat ze schepen volgen om op een warmere plek te komen. (In Nieuw Zeeland hebben we op het Noordereiland bij Cape Kidnappers een hele grote kolonie  (12.000) Jan van Genten gezien.)

We rijden om 5 uur weg uit Gjesvaer, een gezellig vissersplaatsje. Onze bestemming is Alta, waar we een aantal dagen zullen blijven staan.  We zijn om kwart over 9 op Alta River Camping, nadat we voor het eerst in Noorwegen LPG hebben kunnen tanken. Dat scheelt behoorlijk in reiskosten. Noorwegen is in alle opzichten -zoals we al wisten- een duur land.