Pech onderweg

8 februari 2020 - Dakhla, Marokko

We vertrekken om 8 uur uit Nouakchott. Toni is dan al een uur op weg met zijn Engelse gids naar Senegal. We hebben hem camping Zebrabar nog geappt, als verblijfplaats. Er is weer onduidelijkheid over de voorwaarden van de gids. Er komt € 50 bij voor het begeleiden naar Zebrabar en als de grens dicht is zodat de gids diezelfde dag niet meer terug kan ook nog de kosten van overnachting. Toerisme is voor sommigen ‘big business’.  Wim heeft oliepeil en de ‘coolant’ nog gecheckt voor de terugreis. Alles OK. Een nichtje van Abdoelah die mee zou kunnen rijden komt niet opdagen. We hebben alle tijd om de grens te passeren. We doen het voor onze doen ‘kalm an’. We rijden tussen de 70 en 100 km per uur. De weg is bekend. Het is vanaf 10 uur warm als de zon op ‘sterkte’ is, net als op de heenreis. We pauzeren voor een koel drankje.

Als we 100km voor de grens zijn gebeurt er iets geks. De auto slaat af als we even de berm in gaan. Wim opent de motorkap en ziet dat er koelvloeistof uitgespoten is. We hebben de hele reis geen lekkage gehad en nu een grote scheur. De auto is niet warm geworden, dat hebben we aan de temperatuurmeter kunnen zien. Er zijn geen lampjes gaan branden. We nemen het zekere voor het onzekere. We rijden niet verder, maar maken de auto sleep klaar. Met de sleepkabel in de hand stopt een  4x4 jeep. Er is hier in Mauritanië geen Wegenwacht en ook tot aan de grens geen garage. De terugweg naar Nouakchott is geen optie.  De chauffeur van de jeep heeft verstand van auto’s zegt hij. Hij zal ons naar Bou Lanouar kunnen trekken. Dat is ongeveer 40 km voor de grens. Met 40-60 km per uur worden we  gesleept.

pech onderweg eerste sleep

Er rijden veel busjes zonder trekhaak voorbij. Een 4x4 stopt. Twee jongens stappen uit. Ja zij willen ons wel helpen. Ze brengen ons voor € 30 naar de grens. Nee, zegt Wim, we willen door de grenspassage en over het niemandsland getrokken  worden tot aan de Marokkaanse grenspost. Dat zien ze niet zitten en Wim betaalt geen geld. Ze rijden weg, maar komen terug. Ze willen ons wel naar de kruising brengen waar de weg afbuigt naar de grens. Voor niks. We gaan op pad.

Bij de splitsing naar de grens vinden we twee jongens die met een Mercedes ons over de grens willen brengen tot aan de Marokkaanse poort. Dat is 13 kilometer verderop. Hun prijs is ook € 30, maar dat is redelijk.  Je moet wat om verder te komen. Bij de Marokkaanse grens kunnen we immers geld opnemen. Als onze auto aan de sleepkabel zit, stopt een auto. Onze vriendelijke helper van de heenreis stapt uit. Hij herkent Wim. Wat een tref. Hij pakt het geld voor de passage af van één van de jongens. Stuurt hem de auto uit en stapt zelf in. Een ondernemend baasje. We zijn snel bij de grens. Daar moet bemiddeld worden voor de stempels van douane, gendarmerie, politie. Er wordt gerend en we zijn binnen 20 minuten met voorrang door de grens. Hij zal wel geld willen voor die bemiddeling. Tsja, voor wat hoort wat. We zijn al lang blij dat hij ons helpt. We worden tot vlak voor de grenspost gebracht. Een vriendelijke Marokkaanse douanier begrijpt de situatie en laat ons passeren met behulp van een aantal vrijwillige ‘drukkers’. Top.

pech onderweg fort mauritanie op sleeptouw                    pech onderweg onze helper bij de grens     pech onderweg in niemandsland                          

De wachtrij voor de scanner is lang en we komen vandaag niet meer aan de beurt. Wim mag de grens over om bij Western Union geld op te nemen. ‘Wij accepteren geen Mastercard’ zegt de medewerker. Vreemd, want in Marokko hebben we altijd bij Western Union geld op kunnen nemen. We hebben niet veel geld meer. Een onvriendelijke chef douanier komt kijken. Er is weinig begrip, we moeten het terrein af. Verblijf in de auto is verboden. Geen discussie. De meeste douaniers weten ondertussen dat we ‘panne’ hebben met onze radiator. Ze zijn behulpzaam. We krijgen onze stempels. De dienst voor de ‘Entree’ is dicht, maar er wordt iemand onder de douche uit gebeld om ons te komen stempelen.

Wim gaat op zoek naar een ‘mecanicien’. Die zegt dat hij met een epoxy de radiator kan repareren zodat we naar Dakhla kunnen rijden. Morgen heeft hij het. Hij vertelt dat de radiator is geknapt door te hoge compressie. Dat is hetzelfde wat ook de helper in Bou Lanouar als oorzaak noemde. 

We zijn nu zelf in Marokko bij de plaats waar we vorige keer zo’n slechte kamer kregen. Daar ga ik niet slapen, zegt Liesbeth. We vertellen het aan de douaniers. We nemen onze lichtgewicht slaapzakken mee en dan zien we wel. Voor ‘Hotel de la frontière’ zitten we goed. Tegenover ons komen douaniers wat drinken. De man die ons als eerste hielp zit er ook bij. Wim herkent hem niet direct zonder uniform. Ze bieden ons ‘thé marocain’ aan. Wim probeert 20 euro aan munten te  wisselen, want dan hebben we geld.  Daar wil niemand aan meewerken. Ook niet twee Fransen die een kamer gehuurd hebben. Zij hebben Europese biljetten. Tot onze grote verrassing komt de douanier naar ons toe. ‘Kom mee’, zegt hij. We lopen naar de eigenaar van het hotel. Er wordt druk gediscussieerd. Zij betalen ons verblijf, 200 Dirham, en ze bedingen dat we de beste kamer krijgen. Iemand anders moet er uit. Als de eigenaar weet dat de douane ons helpt, slaat hij om als een blad aan de boom. Eerst niets te regelen en vanaf nu één en al vriendelijkheid. We slapen er redelijk, maar zijn niet gerust op het feit dat we naast een probleem met de radiator ook een compressieprobleem hebben. Dat duidt vrijwel zeker op een groter probleem in het motorblok.

We staan met een kapotte auto voor de grens. Wim loopt alles na. We hadden alles gecontroleerd, geen problemen op de hele route. En geen verlies aan olie en koelvloeistof. Geen brandende lampjes. Er blijft één factor over: de kwaliteit van de brandstof. Daarover hadden we al het een ander gelezen. Maar je verwacht niet dat het je overkomt, zeker als je de hele route al geen problemen hebt gehad.  We horen het verhaal van iemand die net op tijd ontdekte dat hij diesel met roestwater had  in zijn jerrycans. Oh, oh. Dan hebben wij bij de laatste pomp ook vrijwel zeker geen ‘zuivere benzine’ gekregen. Er kan water, diesel of troep bij in hebben gezeten. De mecanicien bevestigt het de volgende morgen. Ja dat moet de oorzaak zijn. Hij bevestigt dat er meer klachten over slechte brandstof zijn.   Maar  een tegenvaller is dat onze mecanicien  geen epoxy kan krijgen. Het is nu ook duidelijk waarom we in het begin van de terugreis nog weinig problemen hadden. We reden op een mix met goede en slechte brandstof. Het is een risico bij tanken in Mauritanië en in Senegal komt het nog vaker voor. Maar ja, je kunt de vloeistof niet controleren als de slang in de vulopening hangt.

We worden snel geholpen om met voorrang door de scanner te gaan. Veel helpers om te duwen en we zijn in Marokko. Wim neemt contact op met Ohra. We hebben een verzekering met werelddekking voor autohulp. Er wordt een afsleepdienst geregeld, die zal ons naar Dakhla kunnen brengen. Door slechte telefoonverbindingen weten we pas in het begin van de avond dat er sleephulp  komt. We mogen in onze auto blijven slapen. De douane meldt het aan alle betrokkenen.

Om 2 uur ’s nachts. Klop, klop. Dépannage. De sleepdienst is er. Het zijn twee jonge mannen. Vliegensvlug kleden we ons aan en onze auto gaat op transport. We zitten met 4 personen in de cabine. Een beetje krap, maar wie maalt daar om. We worden vermaakt met muziek van Marokkaanse Nederlanders. De weg is lang en onze chauffeur heeft er al een rit overdag op zitten en nog de rit naar de grens. Ze kennen hier geen rijtijdenbesluit zegt Wim. Maar het kost de chauffeur duidelijk moeite wakker te blijven. ‘We hebben de hele weg nodig’ zegt Liesbeth, ‘er is gelukkig weinig verkeer.’ We stoppen om 4 uur en zijn dan bij een tankstation. Twee uur slapen wordt 4 uur voor de chauffeur. Ook wij doen in onze eigen  auto nog een dutje. Om half negen zitten we aan een ontbijt voor het truckersrestauant.  De mannen vinden het gezellig, ze hebben humor. Het is nog fris. Liesbeth krijgt een blauwe djellaba aan. Nu het dag is blijven wij in onze auto tijdens de sleep.  ‘Ik heb nog nooit zo ontspannen achter het stuur gezeten’, whatsappt Wim.

pech onderweg dépannage            pech onderweg half drie 's nachts          pech onderweg we staan op de wagen

pech onderweg ontbijt                pech onderweg Liesbeth in djellaba            pech onderweg ontspannen rijden

Pech onderweg stop langs de weg

Als we om 2 uur in Dakhla zijn  vallen we van de ene verbazing in de andere. We zouden naar een Toyota garage, dat is met SOS Alarmcentrale besproken. Er is helemaal geen Toyota garage in Dakhla. We komen bij de eigenaar van de afsleepdienst, de vader van de chauffeur, en dat is de ‘grote garage’ waar SOS zaken mee doet. Je kunt het geen garage noemen. Alles gebeurt op straat. Maar er zijn die middag  wel 3 Europeanen die met pech door SOS naar hier zijn verwezen. Onze auto wordt bekeken en het oordeel is duidelijk. Kapotte motor en kapotte radiator. We hadden er zelf ook al rekening mee gehouden, maar als het definitief wordt vastgesteld is het even ‘slikken’. Shit, en dat door verkeerde brandstof. Daar verhaal je niks op, dat weten we ook. Maar wij zitten met een groot probleem. De eigenaar van de garage wil niets horen van verkeerde brandstof. We vermoeden dat het hem wellicht niet duidelijk is dat we het probleem niet in Marokko hebben gekregen.

pech onderweg garage Dakhla

Het wordt er niet beter op als we contact hebben met Ohra. Onze auto komt niet voor repatriëring in aanmerking. De kosten daarvan zijn hoger dan de dagwaarde. Voor Ohra telt alleen de waarde van de auto, niet van extra’s die wij erin hebben. Ook niet van extra verzekerde bedragen, zoals de extra inrichting. En Ohra meldt: als de auto niet gerepatrieerd of gerepareerd kan worden, dan moet die worden vernietigd. Dat is de regel in Marokko. Wim heeft in zijn paspoort het stempel van de auto. De auto mag niet worden verkocht. Hij moet of de auto uitvoeren of een verklaring dat hij is vernietigd kunnen tonen bij de douane. Anders komt Wim het land niet uit. Ohra en Marokko hebben geen boodschap aan andere omstandigheden. Het enige voordeel is dat Ohra de vernietiging goed regelt, maar er is geen sprake van compensatie van de dagwaarde. En onze 6 kratten kampeermiddelen plus alle andere extra’s aan en in de auto passen niet in koffers. Dan zijn we dat kwijt.

We zitten met een gigantisch probleem. De grenshavenplaats Tanger of Nador (voor de ferry naar Spanje) is nog mijlenver. (Om over de afstand Spanje-Vragender nog maar niet te praten.) Hoe krijg je de auto daar en hoe komt die op en af de grote ferry? In Agadir is een Toyota garage, maar dat is 900 kilometer. Ohra laat ons daar niet heen verplaatsen.  Er staan 5 dépannage wagens paraat voor het gebied tussen Agadir en de grens. Dus voor SOS is dit de garage die beoordeelt wat er gebeurt. Dankzij onze verzekering kunnen we in een hotel op 500 m afstand van de garage.  We hebben er een bad, een bed en een breakfast. Na 3 dagen hectiek is dat in ieder geval een goede opsteker. Bij de garage wordt om 4 uur geroepen: couscous. Iedereen, klant en medewerker,  schuift aan bij een grote schaal, die door de vrouw van de eigenaar is klaar gemaakt. Ook dat is Marokko. Reparatie of vervanging van het motorblok kost kapitalen, schatten we in. De auto achterlaten is voor ons geen optie. Dat staat als een paal boven water. Het is een lastig dilemma. Om over de kosten nog maar niet te ‘gissen’.  Er gaan natuurlijk worst-case scenario’s door je hoofd. Maar we blijven positief denken.

21 Reacties

  1. Wil Buscop:
    8 februari 2020
    Shit shit.sterkte en wijsheid gewenst.
  2. GiMeFlDa:
    8 februari 2020
    😢😱
    Tja, we waren natuurlijk al op de hoogte, maar als het dan zo het hele verhaal nog eens leest🥺 wat een toestand. Lastige situatie met idd Vragender nog mijlen ver weg.
    🍀🍀🤞🏻😘
  3. Herman:
    9 februari 2020
    Dat is een vervelende situatie hopelijk komt er een zo goed mogelijke oplossing.
  4. Monique Nijrolder:
    9 februari 2020
    Wat ontzettend vervelend. Hopelijk kunnen jullie hierom achteraf hartelijk lachen. Sterkte ermee.
  5. Annemiek:
    9 februari 2020
    Wat jammer zeg. Hopelijk komt er een oplossing. Sterkte met de situatie.
  6. Ina:
    9 februari 2020
    Dat is allemaal spannend. Hoop snel een oplossing voor jullie.
  7. Chantal:
    9 februari 2020
    Tjee wat een toestand..maar Lies wij in Vroagender zegt altied...AKG....alles Kump good.🙈🌷
  8. Antoinette:
    9 februari 2020
    Houd het hoofd in ieder geval koel..
    Veel wijsheid en creativiteit gewenst! En ik duim voor een goede afloop.
  9. Jeanette de Vries:
    9 februari 2020
    Wat een beroerde situatie. Ik duim mee dat er een goede oplossing komt.
  10. Klaske:
    9 februari 2020
    Sterkte met alle stress,hopelijk komt er een oplossing.
  11. Hans & Marijke van der Linden.:
    9 februari 2020
    Wat een sensatie, maar wel een hele vervelende. Ben wel benieuwd hoe dit afloopt. Succes met de hele operatie en terugreis.
  12. Thijs:
    9 februari 2020
    Wat een balen... We duimen voor een oplossing voor jullie WiLiehy 😘
  13. Marianne:
    9 februari 2020
    Wat een avontuur,
    ... mijn moeder zou gezegd hebben :
    " haj ut gat moar thuus mott'n holl'n".

    Wim & Liesbeth ik wens jullie een hele goede afloop, and a good trip home !
    Love from Holland ❤
  14. Pieternel:
    9 februari 2020
    Jeetje wat een gedoe zeg! Heel veel succes!
  15. Maria Teeuwe-Holtslag:
    9 februari 2020
    Lieve Liesbeth en Wim,
    Wat een vreselijke toestand!
    Wij willen jullie heel veel sterkte, wijsheid en succes wensen bij al dit gedoe.
    Hou de moed erin.
    Lieve groet uit Zuid-Spanje.
  16. Jo Huijsman:
    9 februari 2020
    Het was tot nu toe een prachtige reis, wat jammer nu van de pech. Ik hoop van harte dat er een oplossing is voor alle narigheid.
  17. Marjolein:
    9 februari 2020
    Heftig, benieuwd naar het vervolg...
  18. Hanneke:
    10 februari 2020
    Ach die arme Toyota,
    Hij heeft jullie zoveel km meegenomen!
  19. Nienke:
    10 februari 2020
    Wat een ellende vanuit onverwachte hoek. Hopelijk valt er met zoveel goedwillende mensen een tweedehands motor te regelen! Sterkte met alle perikelen!
  20. Bep van den Bosch:
    11 februari 2020
    Wat verschrikkelijk en wat een pech, hopelijk komt er een goede oplossing, heel veel sterkte samen.😘
  21. Rob en Kitty:
    20 februari 2020
    Jeetje wat een rotsituatie! Hoofd koel houden en hopen dat alles in orde komt.
    Sterkte!