Operatie Tango
25 februari 2020 - Dakhla, Marokko
Thijs is met een pretpakket vol onderdelen onderweg. ‘Op de tussenstop in Casablanca geen problemen’, lezen we in de app. Wij zitten te wachten in de hal van luchthaven Dakhla. De vlucht landt om 00.45 en het toestel zit vol; veel toeristen en ook veel Marokkanen. De toeristen zijn voornamelijk kitesurfers, die met hun surfuitrusting allemaal door de scan moeten. Als het rode lampje brandt moet de bagage open. De douanier doet dat plichtsgetrouw bij de eerste 5 rode lampjes. Er staat een lange wachtrij voor de scanner. Het is inmiddels bijna half 2. Thijs is nog niet aan de beurt. Vanaf het moment dat het dringen wordt bij de scanner wordt het rode lampje genegeerd. Ook bij Thijs brandt het lampje. Hij kan doorlopen zonder verdere controle. Voor de douaneman is het kennelijk zijn laatste dienst. Wij gaan naar het hotel. De koffer is goed en met zorg gevuld. Operatie Tango is geslaagd.
Op zondag willen we Thijs een idee geven van het woestijngebeuren. We gaan met een 4x4 naar Imlili, waar tussen zandduinen een groot aantal natuurlijke meertjes is ontstaan. In de meertjes zwemmen vissen en onze gids weet te vertellen dat het water onderaards met elkaar verbonden is. Ondanks een verbod de vissen te verstoren zit iedereen met de voeten in het water. De vissen reinigen je voeten, zegt de gids. Maar kennelijk hebben de vissen vandaag geen trek. Een ‘must’ vlakbij Imlili is een rotspartij Puerto Rico. Er staat een wachttoren uit de Spaanse tijd. Die ‘Spaanse tijd’ is feitelijk nog redelijk recent, want tot 1975 was Dakhla de Spaanse hoofdstad van de zogenaamde Spaanse Sahara waar ook de Canarische Eilanden deel van uit maakten. Marokko heeft het land bezet en geannexeerd, de verzetsgroep Polisario vindt haar wortels in deze machtsuitoefening.
In de Baai van Dakhla ligt, omgeven door water, een wit zandduin, Dragon Eiland. Met een duin in Brazilië de twee enige echt witte duinen, vertelt de gids. We geloven hem op zijn woord. Bij eb kunnen we er heen lopen. Wadlopen in Marokko met lauwwarm water aan je voeten, wie had dat gedacht. We sluiten het af met een Thé Maroccain op het wad. Over 6 uur staat hier 1,5m water.
Na een spectaculaire steile duinafdaling (video door geschommel helaas niet gelukt) met de 4x4 rijden we over het ‘wad’. Een bijzondere ervaring. Maar het meest bijzonder is een warm water bron, ‘Asnaa’. Water van 38 graden komt permanent met grote druk naar boven. Het stinkt ook een beetje naar zwavel. Dat weerhoudt veel mensen er niet van onder de warme waterstraal een exclusieve watermassage te ondergaan. Het is goed voor je huid en goed voor de luchtwegen, staat in het Arabisch te lezen. Over 3 jaar is er een zwembad bij, vertelt de gids. ‘Dat kan ook over 7 jaar zijn’ zeggen we tegen elkaar.
We sluiten af bij een restaurant dat aan de baai ligt. Er is een grote visschotel gegrilld voor 5 personen. Het ziet er heerlijk uit en smaakt voortreffelijk. Wij eten ‘netjes’ met een vork, maar gids en chauffeur pakken met hun rechterhand de vis samen met een stukje brood van de schaal. De Marokkaanse manier.
’s Avonds lopen we over de boulevard en langs de souk kramen. Het is er tot laat in de avond gezellig druk. De foto's zijn van overdag.
Maandagmorgen zijn we bij de garage. We pakken de onderdelen uit. De chef de garage lacht blij. Maar hij is helemaal opgetogen als we een rolstokje met zuignappen uitpakken. Dat is om de kleppen te polijsten en de chef weet precies hoe het werkt. Hij ‘pakt het af’. Wij zeggen tegen elkaar: dit is duidelijk een verrassing voor hem. Hij straalt helemaal. De monteur gaat direct aan het werk. Bij het doosje met kopbouten zegt de chef: ‘niet nodig. Neem maar mee terug‘. We laten het gebeuren, maar achter zijn rug gaat Wim naar de monteur en laat die de nieuwe kopbouten zien. ‘Komt in orde’, zegt de monteur.
We lopen terug langs de plaatselijke vleeshallen. Uiteraard moeten we dat even inspecteren. 's Middags willen naar het vissersdorp Lassarga gaan, want ook dat is een speciale belevenis. We proberen een taxi te regelen, maar niemand wil die rit maken. Achteraf is het maar goed dat het niet door kon gaan. Want vanaf ongeveer 2 uur steekt de wind op. De lucht gaat betrekken. Het is geen mist, maar je hebt heel weinig zicht. Er waait een harde wind, die over gaat in stormachtig met zware golfslag op de kust. Het blijken de sporen van een zandstorm, waarbij voor Dakhla over zee het meeste zand is ‘gefilterd’. Maar als we eind van de middag bij onze auto terug komen zien we toch een duidelijke poederlaag zand. Op Tenerife landen er geen vliegtuigen. En we lezen dat in Nouakchott de zwaarste zandstorm sinds jaren actief is geweest. Die middag en avond zijn in Dakhla alle activiteiten op de boulevard en bij de souk afgelast.
Thijs gaat vandaag -dinsdag- weer terug naar Nederland. De monteur heeft het motorblok in elkaar gezet Wij kunnen bijna niet wachten tot donderdag, als volgens zeggen, de auto klaar is.
Wij duimen met jullie mee dat donderdag dat huif-karretje weer kan rijden.
Lieve groet.
We duimen voor donderdag!
Voor jullie nu hopelijk de oplossing in zicht.
Ik denk aan jullie, kanjers!
Jullie buiten de dagen uit om ook samen nog te genieten / heel knap, even de knop omzetten. Benieuwd hoe het verder gaat! hartelijke groet...