Het avontuur Marokko is ON, deel 3

We gaan als eersten van de boot. We hebben ons tijdelijk invoerformulier voor de auto in drievoud bij de hand. We moeten onze auto parkeren. We zien dat de meer ervaren Marokkogangers uit hun auto stappen en alle deuren openen. We staan met ongeveer 30 auto's en er lijkt een veelvoud aan douane te zijn.

De meesten met een gewone dienstpet, een vijftal heeft een pet met ster en 2 zijn duidelijk de bazen. Een kroontje erbij. Het is ook onduidelijk hoe alles loopt. Wat wel duidelijk is dat de lageren hun best doen als baasjes op te treden. Weinig communicatie, niet aankijken, zonder iets te zeggen weglopen. Machtsvertoon in optima forma.

Op een bijeenkomst van een reisclub was Wim al voorbereid op deze praktijken. Het kan zo maar een paar uur duren.

Een éénster komt naar onze auto. Klep staat open en wij staan erachter te schuilen tegen de schrale wind. Eénster spreekt geen Engels. Paspoort. Loopt ermee weg naar een kantoortje. Komt twee keer langs lopen en gaat naar andere auto. Kijkt niet op of om. Komt terug: document auto.

Wim toont de door Marokko op internet ingevulde docu. Eénster heeft dit kennelijk nog niet veel eerder gezien. Wim heeft een Franse en een Frans/Arabische versie. Eénster loopt met de papieren en kopie Groene Kaart naar een meerdere. Vraagt wat en loopt naar kantoortje.

Éénster komt terug met paspoorten. Maar niet met papieren. Uw paspoort, vraagt hij aan Wim. Niet goed. Wim loopt met hem mee naar kantoortje, maar dat is kennelijk niet de bedoeling. Een tweester zegt: police. Wim krijgt paspoort en wordt verwezen naar een verlicht kantoor: go police, check paspoort.

Wim loopt erheen. In het hokje zit niemand. Wim loopt terug. Eénster is weer even druk of niet aanspreekbaar. Wim blijft bij het douanekantoor staan. Wachten. Liesbeth staat bij de huifkar met open klep. Een paar collega's van Eénster hebben bij de bestuurdersstoel gekeken. En vragen of we 'arms' 'guns' bij ons hebben. Nee. Eén maakt een gebaar van een jachtgeweer. Nee. Liesbeth zegt: we are Dutch, we are good people. Dan lacht een douanier en zegt. Dutch good people. Yes. Voorlopig einde controle auto. Wij hoeven niks uit te pakken.

Wim heeft ondertussen gezien dat een aantal bestuurders het douanekantoor ingaan en 1 van de koningspetten iets in de hand drukken. Tenminste 1 chauffeur komt met een klein tasje. Het tasje wordt in dank aanvaard. Als Eénster weer bij het kantoortje komt zegt Wim luid dat bij de politie niemand is. Het wordt opgepikt, want daarna is er iemand van de havendienst bijgehaald. Die probeert uit te leggen dat er wel politie is. Hij moet op de ruit tikken. Wim zegt: er zit niemand. Wacht zegt de havenmedewerker.


Wim loopt naar het politiekantoortje en wacht. Dan komt met blauw zwaailicht een politiebusje aanrijden. Dat zal hem zijn denkt Wim. Die moest nog van bureau komen. Liesbeth heeft gelukkig het zwaailicht niet gekoppeld aan Wim.

En jawel. Een politieman geeft Wim een hand. No English. Het kantoortje blijkt een lachertje. Er staat een dure Pc met toegang tot alle data. Onbewaakt. De deur heeft geen klink aan de buitenkant. Om binnen te komen schuift de politieman het raam open en opent zo de deur. Het andere raampje gaat open en daar mag Wim staan. De gegevens worden ingevoerd en nog eens en nog eens. It's good. Ok. Niets anders verwacht denkt Wim alleen. Wat een vertoning.

Maar nu Eénster nog. Die loopt weer rond maar geen reactie. De auto krijgt nog een keer inspectie. Op het dak is een pvcbuis met schroefdeksel. Waar dat voor is en wat erin zit vragen ze aan Liesbeth. Tentstokken. Wim komt erbij en laat zien dat het deksel eraf kan. De douaniers halen er een tentstok uit en een wandelstok. En ze ruiken aan de deksel. Geen 'drugs' zie je ze denken. En daarmee is die controle ook voorbij.

Het wordt aardig stil op het parkeerterrein en we zijn ruim een uur en een kwartier verder. Wim zegt nog maar eens een keer in het voorbijlopen van Eénster dat paspoort bij politie in orde was. Geen reactie.

Een vriendelijke Fransman legt uit dat dit een gebruikelijke vertoning is. Zijn auto wordt nog weer onderzocht. Liesbeth gaat in de auto zitten. Het kan nog wel even duren. In Rusland en Mongolië kan het soms bijna een dag wachten worden.


Als uit.het niets komt Eénster naast Wim staan onder de klep van de huifkar. No arms? No guns? No drugs? Nothing to declare? Nee is het antwoord. Alleen eten voor 2 dagen. Hij herhaalt het vlekkeloos. Eénster blijkt dus toch Engels te beheersen

Hij komt terug met het gestempelde invoerformulier. You may go. Wim bedankt hem. Einde machtsvertoon.

Om half twaalf parkeren we naast twee grote campers op de parkeerplaats voor de ferry. We slapen in de huifkar. We zijn in Marokko. Yes. En hoe!!!