In een sprookjespark

Lissabon is een bruisende stad met veel gezellige plekjes en pleinen. We zijn met de bus naar het oude centrum gegaan dat grenst aan de Taag. We hebben de grote Poort van Augustus bewonderd. We zitten middenin de Carnavalsdagen en dan gaat alles via de zondagregeling. Effe wennen dat veel gesloten is of beperkt open. Na een halve dag vonden wij het genoeg. Lissabon is mooi, veel groen, maar komt bij ons niet op de Stedentriplijst. De paleizen en indrukwekkende monumenten liggen buiten Lissabon.

Aanvankelijk hadden we het plan om met een regiotrein naar Cascais en Estoril te gaan. Zondagsdienstregeling en volgens de Capitool beschrijving geen bijzondere geschiedenis. We hebben een kaartje gezien waarop meerdere kastelen staan. Dat blijkt in Sintra te zijn. Daar is ook het koninklijk paleis.

Bij het naderen van Sintra zien we al direct twee kastelen prachtig gelegen op de rotsen en een paleis in het centrum. Zodra we Sintra binnen rijden krijg je een hoog Anton Pieck en Efteling gevoel. Smalle steile steegjes. Met mos begroeide golvende gebogen muren en rotspartijen. En daartussenin huizen en winkeltjes die helemaal passen in de entourage. Kleurrijk en achter iedere bocht een nieuwe verrassing, variërend van herenhuizen en kasteeltjes getooid met tegelwerk en met sprookjestuinen. Portugal op haar mooist, jubelt een reisagent. En het is ook onze beleving.

Bij het plein het Palacio van Sintra. Fel afstekend tegen de groene achtergrond met de twee witte hooguitstekende torens. Het is door veel koningen bewoond geweest en koning Jaio I was de eerste die het kasteel vorm gaf. Het was zijn idee om boven de grote keuken twee grote witte schoorstenen te bouwen. Koeltorens noemde Wim ze bij de eerste aanblik. Het paleis is van binnen een sprookje. Ook hier weer een mengeling van (veel) Moorse christelijke en joodse symboliek. Latere troonopvolgers breidden het kasteel uit. De sfeer en de grandeur bleven in tact. We vallen van de ene bewondering in de andere. Er is Kamer van de Zwanen, een Kamer met ekstermotieven. Een kapel met duifmotief. In de koningskamer zijn reeën verwerkt in de plafondschilderingen en ze komen voor in de wapens. Waarom vragen we aan een suppoost. De ree is een edel dier. Het plafond toont de wapens van de koningen. En in de onderste rij van alle edelen. Om duidelijk onderscheid te tonen tussen de koning en de edelen zijn de reeën als tussenvorm aangebracht. Allemaal edel, maar toch met een subtiel verschil.


In Sintra ligt nog zoveel meer moois te wachten: het koninklijk paleis 'da Peña' met een immens park waarin veel exotische planten en bomen, plus het paleis van de Moren (Castello dos Mouros). Dan is er nog een 13e eeuwse kerk, een kasteel (Quinta da Reguleira) van een rijke Braziliaanse "koffieboer'. En op enige afstand een klooster en het koninklijk zomerpaleis in Queluz. Teveel om het allemaal te bezichtigen en in je op te nemen. Wij kiezen voor de kastelen waarlangs een bus loopt: kasteel Mouros en da Peña.

Het Moorse kasteel was al vroeg een strategisch bolwerk. Het werd in de 8e eeuw gebouwd om de bevolking te beschermen. Het was onderdeel van een ruil in de 11e eeuw, maar kwam toch weer in Moorse handen. Na de slag om Lissabon in 1147 kwam het definitief in handen van de Spaanse koning. Er werd een kerk binnen de vesting gebouwd. De kerk is verwoest en het kasteel verlaten. De muren en een aantal torens resteren, waaronder de hoogste Torro Real. Van daaruit is er een prachtig uitzicht.

Na het Moorse kasteel volgt het koninklijk kasteel Da Peña. Duidelijk een latere (19e eeuwse) bouwstijl. Opmerkelijk is dat het is ontworpen door een Duitse architect in opdracht van koning Ferdinand II. In de zaal met gebrandschilderde ramen zie je Duitse teksten, wapens, plaatsnamen (Münster) en familienamen als 'watermerk' van de Duitse ideeën. Da Peña is als zomerpaleis gebruikt. Meest in het oog springend zijn de kleuren blauw, geel en roze en de afwisseling van koepels en kantelen. Pleisterwerk in grillige vormen siert de voorgevel als is het een griezelkasteel. In de loop der jaren zijn in de zalen veel verschillende bouwstijlen toegepast. De zalen en kamers zijn met meubilair, schilderijen, beelden, houtsnijwerk, gebruiksvoorwerpen ingericht. Veel versierend tegelwerk ook. Af en toe bekruipt je als waarnemer het gevoel te 'overdreven', te 'gemaakt'. Maar wel erg mooi en een goed tijdsbeeld.

Het Peña paleis is gebouwd op de resten van een klooster, waarvan de kloostergang in het paleis is opgenomen. Het klooster was in de 15e eeuw gebouwd in opdracht van koning Manuel, die de heuvel als een gewijde plaats bestempelde. Met de aardbeving van 1755 is het grotendeels verwoest.

Na deze kasteelervaringen sluiten we het bezoek aan Sintra af. In de stellige wetenschap dat dit gebied rond Sintra uniek is. Niet voor niets staat de hele plaats op de lijst van Werelderfgoed. We zouden er nog veel meer kunnen ontdekken.

Voldaan reizen we pas laat in de middag af naar Porto. Onderweg verandert het weer drastisch. We komen in het pikkedonker op een camping in Mesda, gelegen aan de rivier de Douro. Het weer zal 's nachts verder omslaan. Regen en mist zijn de voorboden voor het weer in de komende 4 dagen. De overkant van de rivier is bijna niet te zien. Buienradar laat zien dat heel noordwest Portugal, noordelijk Spanje en Frankrijk dit weertype houden. De campingeigenaresse bevestigt ons voorgevoel: Porto is weinig aantrekkelijk met dit grijsgrauwe regenweer. Onderweg rijden we door dichte mist. Strooiwagens zijn ingezet op de hoger gelegen wegen. We zien weinig van het landschap. We hebben geen reservetijd meer om op beter weer te wachten. We hopen net onder de grens van het lage drukgebied richting Biarritz te blijven. Burgos is met haar kathedraal een mooie tussenstop. Maar we verkleumen bij het bezoek aan de drie-kerken-in-één kathedraal. Onze terugreis is begonnen.

.